Reisdag 11 - naar Mandalay
1 november 2017 - Mandalay, Myanmar
Vroeg vertrek - 7u de boot op - terug richting Nyaung Shwe. Daar bus op richting Mandalay, ongeveer 250 km. Een hele dag wordt hiervoor voorzien. Dit belooft!
Eerste stuk is over de bergen. Een relatief smalle en vooral geen effe weg. Verschillende vergezichten: in het begin veel groen, naarmate we Mandalay naderen wordt het groen minder, wouden, velden.
In Myanmar is er geen autoverzekering - toen de wegen vroeger nog smaller waren, moesten vrachtwagen chauffeurs met zware lading onderhandelen wie eerst mocht passeren om geen schade aan elkaars voertuig te berokkenen.
Myanmar is opgesplitst in divisions en state: er is een verschil op economisch en geografisch vlak/ bevolking. State: zijn bergvolkeren. Divisions: zijn rijker, actief in specifieke stielen Vb houtbewerking. In Kalaw is er een overgang tussen een division en een state. Je ziet dan meer militairen en politie op straat.
We zijn ook veel wegenwerken tegen gekomen: alles gebeurt manueel: grint vermengd met pek in een pot opscheppen, gat vullen met de handen, aanstampen en egaliseren met de voeten. Vandaar dat de weg zo oneffen ligt. Ik heb over de hele rit 1 enkele pletwals gezien.
Deze manuele wegenwerken komen over als dwangarbeid maar is dit niet: als mensen, meestal vrouwen, elders tijdelijk geen werk hebben, komen ze dit werk doen.
Ook zag ik regelmatig tuinslangen met lopend water langs de weg: geen idee voor wat deze diende: afkoelen van de remmen?
Mandalay is de 2e grootste stad, na Yangon, van Myanmar, en was de hoofdstad vooraleer de Engelse het bestuur overnamen. Mandalay is het culturele hart van Myanmar.
Er wonen 50 000 monniken, en telt 5 000 kloosters.
Mandalay ligt niet zo ver van de Chinese grens en kent veel Chinese invloeden: invoer van goedkope electronica en kledij. Gevolg van dit laatste is dat de weef business stil gevallen is.
In Mandalay gepasseerd aan het eerste vrije benzine station.
We waren iets voor 17u op onze kamer.
‘s Avonds nog gaan eten in een Thais restaurant.
Eerste stuk is over de bergen. Een relatief smalle en vooral geen effe weg. Verschillende vergezichten: in het begin veel groen, naarmate we Mandalay naderen wordt het groen minder, wouden, velden.
In Myanmar is er geen autoverzekering - toen de wegen vroeger nog smaller waren, moesten vrachtwagen chauffeurs met zware lading onderhandelen wie eerst mocht passeren om geen schade aan elkaars voertuig te berokkenen.
Myanmar is opgesplitst in divisions en state: er is een verschil op economisch en geografisch vlak/ bevolking. State: zijn bergvolkeren. Divisions: zijn rijker, actief in specifieke stielen Vb houtbewerking. In Kalaw is er een overgang tussen een division en een state. Je ziet dan meer militairen en politie op straat.
We zijn ook veel wegenwerken tegen gekomen: alles gebeurt manueel: grint vermengd met pek in een pot opscheppen, gat vullen met de handen, aanstampen en egaliseren met de voeten. Vandaar dat de weg zo oneffen ligt. Ik heb over de hele rit 1 enkele pletwals gezien.
Deze manuele wegenwerken komen over als dwangarbeid maar is dit niet: als mensen, meestal vrouwen, elders tijdelijk geen werk hebben, komen ze dit werk doen.
Ook zag ik regelmatig tuinslangen met lopend water langs de weg: geen idee voor wat deze diende: afkoelen van de remmen?
Mandalay is de 2e grootste stad, na Yangon, van Myanmar, en was de hoofdstad vooraleer de Engelse het bestuur overnamen. Mandalay is het culturele hart van Myanmar.
Er wonen 50 000 monniken, en telt 5 000 kloosters.
Mandalay ligt niet zo ver van de Chinese grens en kent veel Chinese invloeden: invoer van goedkope electronica en kledij. Gevolg van dit laatste is dat de weef business stil gevallen is.
In Mandalay gepasseerd aan het eerste vrije benzine station.
We waren iets voor 17u op onze kamer.
‘s Avonds nog gaan eten in een Thais restaurant.
